خخخخخیلی از انتخاب های زندگیم بر پایه ی علاقمه و به خاطر رسیدن بهشون از هیچ تلاشی فروگذاری نمیکم. فلسفه ی آدم هایی که سختی یا آسونی یه چیزی رو انتخابشون و علاقشون نسبت به اون چیز تاثیر میذاره رو اصلا نمیفهمم.

مثل آدم هایی که سختی یا آسونی نواختن یه ساز رو انتخابشون تاثیر میذاره و میرن سراغ یکی دیگه. آقا جون یا به یه ساز علاقه داری یا نداری دیگه. اینکه سختی و آسونیش باعث میشه دوسش داشته باشی یا نه واسم اصلا قابل درک نیست. البته منکر توانایی و استعداد و دیدن حقیقت حد توانایی های خودم موقع انتخاب نیستم٬ ولی به نظرم علاقه انقدر قدرتش زیاد هست که بتونه خیلی ضعف هارو با دادن انگیزه ی مضاعف برای تلاش جبران کنه.

سختی و آسونی یک چیز جزو ملاک های انتخاب؟ نمیفهمم!