۱۳۸۹ شهریور ۳, چهارشنبه

۱۳۸۹ مرداد ۲۸, پنجشنبه

یکی می گفت نماز و روزه و از این حرف ها همه کشکه. خدا منتظر این چیزهای ما نیست. خدا یه وجود عظیم و بی کرانه که پشت من و تو بهش گرم باشه و با اتکا بهش بهترین زندگی و آرامشو تجربه کنیم. خدا هست که پشتت گرم باشه و دلت قرص.


چقدر احساس سستی و بی پناهی می کنم. تقصیر کیه؟

 یه آرزو تو زندگی اونی که نمی خواسته ولی دارتش چیز ویژه ای نیست و واسه اون موهبتی به حساب نمیاد. بعضی وقت ها اون آدم اصلا نمیدونه چیزیو داره که واسه بعضی ها آرزوه. پس نمیشه گفت لذت داشتنشو داره تجربه می کنه و در حالی که یکی دیگه در حسرتشه.