نمیدونم چرا ما ایرانی ها همیشه تو یه گفتمان یا بحث به دنبال یه نتیجه ی خاص و یا قانع کردن دیگری هستیم. تبادل اطلاعات برامون معنی نداره. یه سری هامون کلا بحث نمیکنیم چون اصرار به اثبات عقیدمون نداریم٬ حتی اگه بدونیم برا دیگران مفیده٬  یعنی یه جورایی از اول دنبال نتیجه ایم٬ اگر بدونیم نمیده٬ شروع نمیکنیم. یه سری دیگه ام انقدر بحث میکنیم که سر قانع کردن و به کرسی نشوندن حرفمون یه جدل ایجاد میکنیم یا خسته میشیم و پس می افتیم. و آخرشم اگه به نتایج واضحی نرسیم فکر میکنیم وقتمونو هدر دادیم. تبادل اطلاعات خودش یه جور نتیجست به خدا! انقدر دنبال نتایج اخلاقی نباشیم.