انقدر بدم میاد از این برنامه های تلویزیونی جدید که یه لپ تاپ میذارن جلوشونو شروع می کنن به خودندنِ یا خبر هایی که همه ازشون اطلاع دارن٬ یا خودشون توانایی جستجوی مطالبشو دارن٬ یا مطلب مفیدی نیست٬ یا اگرم مفیده فقط بلدن از روش بخونن و اگه یکی یه سوالی مطرح می کنه و توضیح بیشتر می خواد یا آدرس سایت رو میدن یا تو جوابش میمونن. حالم از مصرف کننده ی محض بودن به هم می خوره. همه ی دنیا نشستن این خبر هارو ایجاد کردن. ما یاد گرفتیم از روش واسه بیننده هامون بخونیم. اینم یه جور استفاده ی مثلا با کلاس از اینترنته. جالبیشم اینه که میایم این کارمونو تبلیغ میکنیم به عنوان یه کار و استفاده ی مفید غیر از چت کردن از اینترنت.