یادش به خیر٬ هردفعه خونه مادر بزرگه نشون میداد یادم می افتاد ماها خوشبخت نیستیم... یه چیزی مثل حسی که غروب جمعه ها داری.

چققققققدر اینجاشو یادمه:       دل وقتی مهربونه/ شادی میاد میمونه/

                                             خوشبختی از رو دیوار/ سر می کشه تو خونه

تو اون عالم بچگی هم یادمه که مراد و دوست نداشتم. احساس می کردم آدم و از اون دنیای خیالی ای که با حیوانات ساخته در میاره و یهو یک انسان قاطی میشه. ولی الان که نگاه میکنم می بینم چنین حسی به مادر بزرگه نداشتم. فقط از قیافش می ترسیدم. چقققدر صداشو دوست داشتم.

از جدیت مادر بزرگه با مخمل و سرندیپیتی با کُنا غصم می گرفت.

چقدر وقتی تنهایی گلنار گوش می کردم از خرسه می ترسیدم.

چقدر تا یه مدت طولانی گوشه ی خیابونا رو نگاه می کردم تا منم مثل دختر مهربون یه مٍمول واسه خودم پیدا کنم.

چقدر دست های دخترک کبریت فروشو یادمه.

چقدر از دزد عروسک ها می ترسیدم...

لینک دانلود