سحرهای ماه رمضون که آقای جمشیدی اسم بیمارهارو می خوند و میگفت واسشون دعا کنید٬ چققققققققدر حس خوبی بود وقتی چند روز بعد بعضی هاشون زنگ میزدن و میگفتن مریضمون شفا گرفت. چقدر دلم میخواست بدونم ییییییک ذره از تغییر حالشون به خاطر دعا و نفس من بوده یا نه؟ با این حال حس خوبی بود
(امیدوارم همه واسه حاجات خود مجری هم دعا کرده باشن)
سلام
پاسخحذفممنون که آدرستو دادی...
یه سوال؟! به نظرت چقدر حق داریم بدونیم که چقدر یا کدوم دعاهامون حتی به قول تو یه کم مستجاب شده؟؟؟؟؟؟؟
مدتیه دارم به این مطلب فکر میکنم اما به نتیجه نرسیدم هنوز....
نمیدونم. ولی چیزی که الان به ذهنم میرسه اینه که مثل اطلاع از بقیه ی ابعاد فلسفه ی خلقت و جوانبش, میزان دونستنمون به حق داشتن برنمیگرده, بلکه به لیاقت و میزان انسان سازیمون برمیگرده. یعنی همون قدری که رو نفس و روحت کار میکنی و متناسب با اون به خیلی از اسرار هستی پی میبری, خوب که فکر کنی و به حاجات روا شدت نگاه کنی میفهمی کدوماش براورده شده و شرایطت موقع دعا چی بوده یا حتی چی خواستی و چطوری براورده شده. میزان درکش برمیگرده به معرفتی که کسب کردی, والا حق خاصی برامون تعیین نشده. میتونی انقدر بالا بری بشی یکی مثل پیغمبر که به جایی میرسه که فرشته ها اجازه ی عبور ندارن ولی ایشون میره...
پاسخحذففقط مشکل ما آدما اینه که آسون میخوایم برسیم