۱۳۹۰ آبان ۱۹, پنجشنبه

همین که یکی حرف هام رو بفهمه کافیه. وقتی جدیشون میگیره و بهشون فکر میکنی حس میکنم یه تیکه از وجودم رو فاش کردم و زیادی حرف زدم. دارم به سکوت عادت میکنم. ایجوری لذت درد و دل داره از بین میره.

هیچ نظری موجود نیست:

ارسال یک نظر