ترجیح میدم تا آخر عمر تو دنیای ایده آل گریای خودم خیال پردازی و از آدم ها ذهنیت پردازی کنم و تا آخر عمر از آدم های عادی تعجب کنم که چرا ایده آل نیست. اینجوری حداقل یادم نمیره واسه چی خلق شدیم و قرار بوده چی باشیم و نیستیم.