تجربشم کردم ولی دلیلشو پیدا نکردم که چرا خدا اینطوری میکنه. اگه واقعا اینطوری باشه خیلی نامردیه. چون آدما دردو دلاشونو با خدا میکنن و همه چی و اون میدونه. ینی خدا منتظره بشنوه ما رو چی حساسیمو سریع حالمون و با اون بگیره؟ دوست ندارم یه همچین فرضیه ای رو قبول کنم ولی زیاد پیش میاد. شاید چون به خودمون تلقینش کردیم پیش میاد. نمیدونم...
من رو تولدم خیلی حساسم و واسم خیلی روز مهمیه. حتی خودم با شیرینی دادن و مهمون کردن دیگران تو این روز، همرو تو شادیم شریک میکنم. نه اینکه منتظر هدیه گرفتن و غافلگیر شدن بشم. خودم بیشتر شادیه تولدم و دوست دارم به دیگران اعلام کنم. ولی برعکس امسال که درگیر درس و پایان نامه بودم و یه شادی اساسی می خواستم و از نا مردیه دوستای صمیمیم سر یه قضیه ناراحت بودم، بدتر هم شد و یکی از بدترین روزای تولدم و سپری کردم. هنوزم با اینکه حدودا یه هفته ازش میگذره داغش تازس. خیلیا فقط واسه اینکه از سرشون باز کنن، یا بهم پول دادن یا با یه تماس تلفنی تبریک گفتن. خیلیای دیگه ام کار خودشونو راحت کردن و به خودشون زحمت فکر کردن ندادن و از این چیزایی که همه واسه تولد همدیگه می خرن واسم خریدن. واسه کی؟ واسه منی که وقتی دارم واسه یکی کادو می گیرم، تا چسب کاغذ کادوشم واسم مهمه. ارزش کادو به قیمتش نیست به وقت و علاقه ایه که واسش خرج میکنی.
آهان راستی، اینم اضافه میکنم که بعضیا هم به کل یادشون نبود.
ترجیح میدادم هیچکی نه یادش باشه نه بهم هدیه بده تا اینکه چند وقت مونده به تولدم بفهمم دوستای صمیمیم کللی وقته که بهم دروغ میگفتن. (دیگه الان اسمشون دوست صمیمی نیست. اون موقع هم از خنگیه خودم بوده که اسمشونو دوست گذاشته بودم) شایدم من تعریفم از یه دوست صمیمی با بقیه فرق میکنه...
از دروغ بدم میاد.
یه سریمونم که فکر میکنیم اگه دروغ نگیم ولی همه ی راستم نگیم ایرادی نداره. اسم اینو میزارم کلاه شرعی. دروغ اونی نیست که میگی. اونیه که از رفتاری که میکنی طرف برداشت میکنه.
حداقل خودم به خودم یه هدیه ی خوب دادم. این وبلاگو واسه تولدم ساختم. اینطوری اوناییم که ازش خوششون بیاد تو شادیم شریک می کنم.
تولدم مبارک
جواب کسی که به اسم "فضول" برام نظر خطوطی گذاشته بود:
پاسخحذفیکم دقیقتر شی میبینی داری تایید حرف مامان منو میکنی (البته نه اونی که شما تو دهنش گذاشتی) و میبینی شمام چون به یه چیز اعتقاد داری داره سرت میاد