۱۳۸۹ تیر ۹, چهارشنبه

خرم آن روز كزين منزل ويران بروم                راحت جان طلبم وز پي جانان بروم‏


 


گرچه دانم كه به جائي نبرد راه غريب          من به بوي سر آن زلف پريشان بروم‏


 


دلم از وحشت زندان سكندر بگرفت            رخت بربندم و تا ملك سليمان بروم


 


چون صبا با تن بيمار و دل بي‏طاقت             به هواداري آن سرو خرامان بروم  


       


‏در ره او چو قلم گر به سرم بايد رفت           با دل زخم‏كش و ديده‏ء گريان بروم


 


نذر كردم گر ازين غم بدر آيم روزي               تا در ميكده شادان و غزل‏خوان بروم


 


به هواداري او ذره صفت رقص‏كنان               تا لب چشمه خورشيد درخشان بروم


 


تازيان را غم احوال گرانباران نيست              پارسايان مددي تا خوش و آسان بروم


 


ور چو حافظ نبرم ره ز بيابان بیرون                 همره كوكبه‏ء آصف دوران بروم       

۱ نظر: