فقط ادم هایی که ترجیح میدن موسیقی با اسپیکر تو فضا پخش باشه به جای اینکه هد فون تو گوششون باشه میفهمن،
ادم بعضی وقت ها بسته به حالش و فصلش و هواش دلش میخواد خودش رو بیارایه و با رنگ و عطر و حال خاصی در خیابان و هوای باز و فضای خوب ظاهر شه، بدون اینکه خودش رو برا دیگری اراسته باشه. دلش میخواد حالش تو فضا پخش باشه. عین موسیقی. حالش با خوردن نسیم به گوش هاش و تکون خوردن گوشواره هاش کامل میشه. حالش با یکی شدن با طبیعت کامل میشه. اینکه تو خلوت و تنهایی اون رنگی و بو و ظاهری که دلت میخواد رو داشته باشی حست رو کامل نمیکنه.
اگه ادم ها این رو میفهمیدن یا تجربه کرده بودن به خودشون اجازه نمیدادن نگاهی فراتر از یک رهگذر بهت داشته باشن و فکر کنن تو با ظاهرت بهشون این اجازه رو دادی...