۱۳۹۲ دی ۳۰, دوشنبه

یه روز یکی ازم پرسید "اگه به یکی حسادت داشته باشی چی کار میکنی؟"
گفتم نسبت و شباهت ها و تفاوت های اون آدم رو با خودم برای خودم مرور میکنم. اگه اون آدم ربطی به من نداشته باشه حسادت بهش معنی نداره.
وقتی یکی بهت ربطی نداره یعنی استقلال شخصیتی. ربطی به شباهت ها, توانایی ها, ویژگی ها, داشته ها و نداشته ها و دوری و نزدیکی و غریبه گی و خویشاوندی نداره. ربطی به هم نداشتن یعنی "من" منم و هیچکس بهتر از من بلد نیست "من" باشه.

این روزها آدم ها همه دارن تلاش میکنن خاص باشن. همه با هم رقابت میکنن. حتی با نزدیکترین هاشون. میخوان متفاوت باشن. میخوان دیده بشن. میخوان رو همه چی مهر خودشون رو بزنن. از هنر و قلم و سخن گرفته تا افکار و گفته ها و کرده ها و داشته ها. میخوان سهم تاثیری که داشتن معلوم باشه.

غافل از اینکه خاص بودن همیشه خود خود خودت بودنه. تو یه دونه آفریده شدی و هیچ کس بهتر از تو بلد نیست نقش خودت رو به خوبی ایفا کنه. میتونی از بقیه یاد بگیری و خودت رو پیرایش کنی ولی "رقیب" معنا نداره وقتی کسی در تو بودن نمیتونه با تو رقابت کنه.

هیچ نظری موجود نیست:

ارسال یک نظر