۱۳۸۸ بهمن ۳۰, جمعه

سنگینی حسرت نگاه کودکی هفت ساله که مدتیست پدر خود راه از دست داده و با حضور هر مرد  وجودش را سراپا غرق در نیاز آغوش مهر پدر می بینی... کاش مرد بودمو اورا در آغوش می کشیدم...

هیچ نظری موجود نیست:

ارسال یک نظر