میگن آب کم مصرف کنین
برق ها رو خاموش کنین
پلاستیک کم مصرف کنین
روغن و نمک کم مصرف کنین...
جامعه ای که دچار مصرف گرایی شد نه تنها تو مصرف همه چی زیاده روی میکنه بلکه همه چی رو هم مصرف میکنه
احساسات آدم ها رو
تجربیاتشون رو
حضورشون رو
اطلاعاتشون رو
وقتشون رو...
و و و
استفاده کردن با مصرف کردن فرق داره. مصرف از نظر من یعنی تموم کردن یا کم کردن. خرج مایحتاج کردن. یا رفع حاجت کردن و دور انداختن. استفاده کردن یعنی اضافه کردن به آنچه هست.
میرم میبینم وبلاگم ده تا خواننده داشته امروز یه روز 20 تا یه روز 2 تا ولی ندرتا پیش میاد کامنت داشته باشم
آدم های زیادی تو فیس بوک میان درخواست دوستی میدن یا Follow میکنن و نوشته هات رو خیلی بخوان لطف کنن Like میکنن در حالی که تنها اتفاقی که در فیس بوک خودشون میافته اینه که چند وقت یه بار عکس پروفایلشون رو یه عوضی میکنن
یه عده هم که کلا فیس بوک باز کردن که ببین بقیه چی کار میکنن و خودشون هیچ اطلاعاتی از خودشون نذاشتن و عکس پروفایلشونم گل و بلبله. بعد هی میان به به چه چه میکنن و لایک و شیر و این حرف ها...
منظورم این نیست که حتما همه باید زور بزنن بنویسن، نظر خوب بدن، نقد کنن یا هر حرفی رو بزنن فقط واسه اینکه یه چیز گفته باشن. میتونی وقتی میای پست وبلاگ رو میخونی حداقل یه سرفه بکنی بفهمیم اومدی. میتونی نامه بندازی بگی آمدیدم نبودید. میتونی نظر بدی که دفعه بعد اگه دلم خواست یاد بگیرم بهتر بنویسم، میتونیم تبادل اطلاعات کنیم و یکی خارج از گود این وسط یه چیز یاد بگیره از خوندنشون. آدم ها اصولا یا وقتی کسی ازشون نمیخواد نظر میدن یا فکر میکنن اگه نظر دادن حتما باید اعمال بشه و الا دوست ندارن نظر بدن.
یک سری خصوصیات اخلاقیم که باهاشون بزرگ شدم و به مرور خودم به اشتباه بودن بعضی هاشون پی بردم باعث شد به بعضی دوستی هام شک کنم. آدم دوست داشته باشه ولی اشتباه هاش رو بهش نگه... بعضی ها توجیحشون اینه که آدم به کسی میگه که خوب قبول کنه. ولی من میگم آدم واسه بهتر شدن "دوست" باید بجنگه...
اذیتم میکنن آدم هایی که فقط مصرف میکنن بدون اینکه خرج کنن.
مصرف گرایی به همه چیمون سرایت کرده. بلد نیستیم خودمونم خلق کنیم یا حداقل رواج بدیم. فقط بلدیم از دور مال بقیه رو استفاده کنیم و حواسمون هم باشه کسی به مال ما آسیبی نزنه.
برق ها رو خاموش کنین
پلاستیک کم مصرف کنین
روغن و نمک کم مصرف کنین...
جامعه ای که دچار مصرف گرایی شد نه تنها تو مصرف همه چی زیاده روی میکنه بلکه همه چی رو هم مصرف میکنه
احساسات آدم ها رو
تجربیاتشون رو
حضورشون رو
اطلاعاتشون رو
وقتشون رو...
و و و
استفاده کردن با مصرف کردن فرق داره. مصرف از نظر من یعنی تموم کردن یا کم کردن. خرج مایحتاج کردن. یا رفع حاجت کردن و دور انداختن. استفاده کردن یعنی اضافه کردن به آنچه هست.
میرم میبینم وبلاگم ده تا خواننده داشته امروز یه روز 20 تا یه روز 2 تا ولی ندرتا پیش میاد کامنت داشته باشم
آدم های زیادی تو فیس بوک میان درخواست دوستی میدن یا Follow میکنن و نوشته هات رو خیلی بخوان لطف کنن Like میکنن در حالی که تنها اتفاقی که در فیس بوک خودشون میافته اینه که چند وقت یه بار عکس پروفایلشون رو یه عوضی میکنن
یه عده هم که کلا فیس بوک باز کردن که ببین بقیه چی کار میکنن و خودشون هیچ اطلاعاتی از خودشون نذاشتن و عکس پروفایلشونم گل و بلبله. بعد هی میان به به چه چه میکنن و لایک و شیر و این حرف ها...
منظورم این نیست که حتما همه باید زور بزنن بنویسن، نظر خوب بدن، نقد کنن یا هر حرفی رو بزنن فقط واسه اینکه یه چیز گفته باشن. میتونی وقتی میای پست وبلاگ رو میخونی حداقل یه سرفه بکنی بفهمیم اومدی. میتونی نامه بندازی بگی آمدیدم نبودید. میتونی نظر بدی که دفعه بعد اگه دلم خواست یاد بگیرم بهتر بنویسم، میتونیم تبادل اطلاعات کنیم و یکی خارج از گود این وسط یه چیز یاد بگیره از خوندنشون. آدم ها اصولا یا وقتی کسی ازشون نمیخواد نظر میدن یا فکر میکنن اگه نظر دادن حتما باید اعمال بشه و الا دوست ندارن نظر بدن.
یک سری خصوصیات اخلاقیم که باهاشون بزرگ شدم و به مرور خودم به اشتباه بودن بعضی هاشون پی بردم باعث شد به بعضی دوستی هام شک کنم. آدم دوست داشته باشه ولی اشتباه هاش رو بهش نگه... بعضی ها توجیحشون اینه که آدم به کسی میگه که خوب قبول کنه. ولی من میگم آدم واسه بهتر شدن "دوست" باید بجنگه...
اذیتم میکنن آدم هایی که فقط مصرف میکنن بدون اینکه خرج کنن.
مصرف گرایی به همه چیمون سرایت کرده. بلد نیستیم خودمونم خلق کنیم یا حداقل رواج بدیم. فقط بلدیم از دور مال بقیه رو استفاده کنیم و حواسمون هم باشه کسی به مال ما آسیبی نزنه.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر