یکی می گفت نماز و روزه و از این حرف ها همه کشکه. خدا منتظر این چیزهای ما نیست. خدا یه وجود عظیم و بی کرانه که پشت من و تو بهش گرم باشه و با اتکا بهش بهترین زندگی و آرامشو تجربه کنیم. خدا هست که پشتت گرم باشه و دلت قرص.

چقدر احساس سستی و بی پناهی می کنم. تقصیر کیه؟