حرف حرف نفس هایت را
نفس نفس هجی می کنم
تو کلماتم را به بازی می گیری
من با کلمات تو بازی میکنم
تو با لبان من حرف می زنی
من جمله ی تورا می بوسم

و سر انجام
شعرم را خواهم نوشت
شعری که در بند بندش دردی نشانده ام که می دانی

تو حفظش میکنی
تا زمانی
که با فریادی از درد
آن را بخوانی

آن هنگام شعر ما متولد خواهد شد

"شهاب مقربین"