آهاااااااااای دانشکده ی پزشکی ای که ادعات میشه نمره ی اول و آخر مهارت و تکنیک معاینه ی بیمار رو به نحوه ی برخورد دانشجو با بیمار میدی و احترام به بیمار از همه چی واست مهم تره!  لااقل برا هر مبحث خاص درسی که بیمار به منِ دانشجو میدی مریضی بده که دردش مربوط به همون مبحث درسی باشه تا حالم از خودم به هم نخوره وقتی یک ساعت عین یه ابزار دست و پاش رو این ور اونور میکنم و فقط اون علائمی که لازم دارم نمره بیارم ازش بررسی میکنم, در حالی که بیماریش ربطی به مبحث من نداره و مجبورم به خاطر اینکه وقتم تموم نشه و نمره ام کم نشه بهش توجه نکنم.
 هر بار که پاش رو بلند میکنم به زبون بی زبونی بهم میگه درد داره. میفهمی؟!!!! درد داره مریضم. بیمارِ من! توجه نکنم درد میکشم به جای اینکه درمون باشم.
 و من به علائمی که نداره توجه میکنم و باید فقط تئوری سوالی که استاد ازم پرسیده رو جواب بدم و آخر هم تو بهم نمره ی کامل بدی چون بعد معاینه با بیمار دست دادم و ازش تشکر کردم...
آهای دانشگاه! شعور طبابت که بهم یاد نمیدی حداقل یه کاری نکن حالم از خودم به هم بخوره. من اومدم درمون "درد" یاد بگیرم نه مرض.
اصلا واسم مهم نیست که از اون اتاق رفت بیرون میاد پیش شما دکترهای دانشگاه و درد اصلیش رو بررسی و مجانی شاید درمان میکنید چون وقتش رو در اختیار دانشجو قرار داده. مهم اینه که یادم دادی توجه نکنم. مهم اینه که درد داشت یادم دادی بذارم از پیشم بره...

از خودم بدم میاد.
بغض دارم.