بعضی ها با اینکه آدم های مهمی هستن ولی آروم و بی سر و صدان تو زندگی و ذهن بقیه.

طرف لیسانسش تموم میشه.

میشینه واسه ارشد میخونه

قبول میشه

میره دانشگاه

بعضی ها زندگیشون settle شده انگار همه چیش سر جاش.

اصلا کاری به اینکه قبول میشه و نمیشه و موفقه یا نیست کاری ندارم. دارم فقط میگم بعضی ها زندگیشون بی سر و صداست و اتومات اتفاق هاش پیش میاد و پیش میره انگار.

حالا مال من چه موفقیت هام چه شکست هام تو بوق و کرناست. یه قسمت زیادیشم تقصیر خودمه چون راجع به همه چیز حرف میزنم. ولی کلا بعضی وقت ها فکر میکنم با کمرنگتر زندگی کردن هم میشه با این حال آدم مهمی بود تو و خاطر مردم موند.

حس میکنم بلندم تو ذهن آدم ها.

بعضی وقت ها سایز بدنت هم کلا تو حضورت تاثیر داره. چاق یا گنده که باشی انگار بیشتر دیده میشی. خ خ خ :d ولی جدی میگم این رو. چه بسا که آدم ها از لحاظ روانشناسی هم نسبت به جسته اشون تقسیم بندی شدن.

ولی در کل اینکه بعضی وقت ها چیزهایی که براش پر رنگ و پر سر و صدام دوست ندارم. مهمه آدم واسه چی پررنگ باشه. یا رنگش نارنجی جیغ باشه یا baby blue