با کسانی که هیچ تناسبی باهاشون ندارم و اگه ول کنم کاااااامل میتونم در طول مدتی که باهمیم جلوشون ساکت باشم، به خاطر اینکه بی ادبی نشه و رفتار خاصی رو پروجکت نکنم انققققققققققدر حرف میزنم که فضا سنگین نشه که دیگه خودم از خودم بدم میاد. جلو یه عده یهو منِ ساکت پرحرف و مزخرف گو جلوه میکنم. وقتی زیاد حرف میزنم حس پوچی و سطحی بودن بهم دست میده. مخصوصا حرف زدن با اونهایی که هیچی از اعتقاداتت نمی فهمن و هیچ سنخیتی باهم ندارین فقط موضوعات پوچ و بی ارزش واسه حرف زدن باقی میذاره.

همیشه وقتی زیاد حرف میزنم بعدش پشیمونم. اَه اَه اَه...