۱۳۹۲ فروردین ۲۲, پنجشنبه


عکس های زلزله رو نگاه میکنم...

یاد حرف های مردم میافتم:
هرچی سنگه میخوره به پای لنگ!
خدا چرا هرچی بلاست سر بیچاره ها میاره؟
این بیچاره ها چه گناهی کردن؟
این ها که خودشون همینجوری هزار بدبختی دارن و از کمبود امکانات همه جوره رنج میکشن!

با خودم میگم:
خدا خوب میدونه امتحان هاش رو سر کی بیاره.
سر کسایی که دین و ایمونشون به لرزه ای بند نیست.
سر کسایی که دار و ندارشون و هست و نیستشون با هم یکیه و در خونه هاشون رو هزار قفل و زنجیر نکردن.
سر کسایی که تنها فاصله اشون از همسایه اشون یه دیوار نازک گلیه که اونم با لرزه ای میریزه و همه میشن مث هم.
خدا خوب بلد با کی عشق بازی کنه...
خیلی از ماها که فاصله ی کفر و شکرمون به قدر مویی هست رو گرفتار خودمون میکنه که تا عمر داریم دور خودمون بچرخیم و از خودمون ضربه بخوریم.
آزمون های گذرا, هرچند سخت, مال اون هاییه لیاقت بهتر شدن دارن.

دکتر زیاده...
اگه رفتید طبیبشون باشید...
خوب پانسمان کنید جاش نمونه...

هیچ نظری موجود نیست:

ارسال یک نظر