جامعه ای که به محض اینکه خوشی یا یه لحظه فکر میکنی خوشی, به روت میاره.
یا ازت سوال میکنه که مطمئنی خوشی؟ که برگردی سر جای اولت.
اونی که ازت میپرسه هم تقصیر نداره. جامعه اش ازش واسه قهقه زدن دلیل خواسته. چون نداشته, دیگه نمیخنده و خودش یادش نیست. دیگه تبدیل شده به حسود ناخودآگاهی که از دیگری هم جواب سوالی رو میخواد که خودش نداره.
دیدی یه وقت داری قهقه میزنی وسطش چک میکنی ببینی واقعا خوشحالی یا نه؟ همه چی خراب میشه؟
همه چی رو نباید چک کرد شاید. نمیدونم.