شنبه یکشنبه هارو دوست دارم. طعم آخر هفته ها اینجا واسم عوض شده. دیگه مثل غروب جمعه ها دلگیر نیست. چون فضای خونه و حسم دست خودمه.  بدون اینکه ساعت بذارم از خواب پا میشم. رها و آروم راه میرم تو خونه. استرس ندارم. حتی اگه درس دارم. هیچ کار نکردن بهم آرامش میده. نیاز ندارم حواسم رو پرت کنم که استرس نکشم. همین که هیچ کار نمیکنم حالم بهتره و جالب تر اینکه حوصله ام از هیچ کار نکردن سر نمیره. انقدر که به خلوتش احتیاج دارم. ازش که گریز میکنم و میخوام مواظب باشم حوصله ام سر نره بدتر میشم. انگار که خواستم از خلوتم فرار کنم بدتر یه چیزی ازم کم میشه.