تو محیط و جوی ام که خنده و روحیه ی شاد انگار گوهریه که اگه کسی داشته باشه بهت زل میزنن و با نگاهت بارخواستت میکنن. انگار که حقشونو گرفتی با اینکه خودشون هیچ تلاشی واسه داشتنش نمیکنن ولی اگه کسی داشته باشه بهش یه جوری نگاه میکنن.

 از جایی اومدم که صدای خنده ام اطرافیانم رو شاد میکرد. به جایی که شادیم فضا رو سنگین میکنه.

جرات ندارم از داشته هام بگم. انگار که جرم کردم!