بعضی وقتی هستن خیلی خوبه و خوبن ولی میدونی که به راحتی می رن. نمیدونم باید باهاشون باشی و لذت لحظه یا خاطره اش رو ببری یا کلا نباشی.

جالبیش واسم اینه که وقتی هستن واقعا هستن و واقعین، ولی به راحتی وقتی میرن ول می کنن. اینجوری اون موقع که هستن هم با اینکه واقعین حس سطحی بودنشونو داری.
از دل برود هرآنکه از دیده رود بخشی از خلقت آدم هاست. منظورم اونها نیستن. منظورم اونهاییه که وقتی هستن با اینکه واقعی و خوبن هم به راحتی میتونن برن یا میرن.