مامان بزرگ: یه چیز بخور عزیزم.
من: چشم مامان بزرگ.
مامان بزرگ: بخور عزیزم.
من: میخورم مامان بزرگ.
مامان بزرگ: بخور دیگه!
من: الان ناهار خوردم مامان بزرگ.
مامان بزرگ: مگه هرکی ناهار خورد چیز دیگه نمی خوره؟!!
من: چرا. الان میل ندارم.
مامان بزرگ: نور می خوری؟!
من: مامان بزرگ تعارف ندارم که. هرچی میل داشته باشم...
مامان بزرگ وسط حرف من: باشه، باشه... حالا اون نارنگیو پوست بکن.
من: چاییم رو ور میدارم که ببینه یه چیز خوردنی دستمه.
مامان بزرگ: بخور.
من: داغه مامان بزرگ.
مامان بزرگ: قند داری؟
من: بله
مامان بزرگ سی ثانیه بعد: بخور چاییتو.
من: خوردم
سوال مامان بزرگ بعد اینکه دیگه هیچی نداره بگه: داغ بود؟
من:
این دیالوگ تکراری برای من دو برابره:
پاسخحذفمامان بزرگ: بالا جان برای آقا هادی (به لفظ آقا توجه شود!) چایی بیار... چایی آقا هادی سرد نشه... قند بده به آقا هادی... میوه برای آقا هادی پوست بکن... و در آخر ... آقا هادی که چیزی نخورد.