من آدمیم که نه تنها نمیتونم بلکه نباید احساستم رو برا روز مبادا نگه دارم. هدیه و شعر و عکس بی مناسبتم حسشون خیلی بیشتره تا اون موقع که نگه دارم واسه روز مبادا. باید همون موقع خرجش کنم، حتی به قیمت اینکه روز مبادا شعر درست حسابی نداشته باشم تو کارت طرف بنویسم.

عکس ها و کارت ها و شعرها و هدیه هایی که نگه میدارم واسه به موقع اش، گم میشن، درست مثل احساس داغ پشتشون.